O Castro da Uz tínguese de negro e morado e di NON á Violencia de Xénero.
Toda a comunidade educativa concentrouse no pavillón e dous nenos e dúas nenas leron POEMAS de diferentes autoras entre as que se atopaba Xela Arias.
Ademais unha representación do alumnado de 4º de ESO participou no encontro que tivo lugar no concello e no que se rexeitaba de novo esta lacra da nosa sociedade.
Todo o alumnado de ESO foi agasallado polo concello das Pontes cunha fermosa cunca reivindicativa.
Grazas pola vosa implicación!!
Loita Pola Igualdade.
POEMAS ELEXIDOS 25N 2021
O primeiro golpe é o que máis doe,
o que sinala e debilita,
o que marca o epicentro
e orixina as fendas.
Mª Carmen Caramés Gorgal, Dos días escuros (Xerais, 2015)
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Non me gustaban de nena os peluches
e lembran meus pais que non xoguei moito ás bonecas.
Non me deteño a cociñar e na química das quimeras
rocei un xeito de delincuencia xuvenil.
Un xénero feminino algo a desmán
das narracións para o ano en que nacín.
Xela Arias, Darío a diario (1996)
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Del XIX al XXI
Estoy tejiendo para mi nieta alas de amor infinito.
Mi abuela creció sin madre y no la enseñaron a leer para evitar cartas con pretendientes.
Mi madre lloró; no la dejaron acabar magisterio porque sus hermanos varones no querían estudiar y una mujer no podía ser más.
Mi hermana y yo somos universitarias.
Mi hija quiere ir a Marte.
Mi nieta aún no existe, pero yo sigo tejiendo para ella alas sin fronteras.
Mª José García Pérez
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
VIDE
Convídovos ó espectáculo de non ser para ser de todo.
Vide que vos convido
a vos ver.
Ven que te reto
a terver ti a ti desde ti en ti.
Xela Arias. Intempériome (2003)
No hay comentarios:
Publicar un comentario